Өзбек спортындағы прогресс пен қазақ спортындағы регресс
Өзбек спортының дамып кетуі мен қазақ спортының құлдырау себептері не? Осыны ойланып көрейікші.
1996-2004 жылдары біз Олимпиадаға 110-130 спортшы апаратынбыз. Көршілеріміз 50-дің ар жақ бер жағы.
2024 жылы біз 79 (Рыбакина мен Путинцеваны алып тастасақ 77), оларда 86 спортшы. Алтын санынан 3 Олимпиада қатарынан қалып қалдық.
Бізде ҰОК, министрлік және жергілікті спорт басқармалары бар. Үшеуі бір-біріне бағынбайды.
ҰОК-тің негізгі міндеті спортшы даярлау емес, басқа жұмыстар екенін білеміз.
Ал қалған екеуі ше? Не тындырып жатыр? Одан қалды ДРС (Спортты дамыту дирециясы) бар. Бәрі бірігіп қазақ спортын өлтіргеннен басқа не істеді?
Баскетболда істедім. Көп жұмыстар жарысқа дейін жасалады. Яғни, халықаралық ұйымдарда сенің өкілдерің болмаса, ешкім емессің. Сенің спортшыңа қиянат жасалмау үшін де түрлі бізге көрінбейтін перде артындағы жұмыстар болады. Оның өзінде де сенің өкіліңнің авторитеті болу керек. Баскетболда біздің Бас хатшының FIBA алдындағы беделі сұмдық еді. Соның арқасында Қазақстанға бірнеше ірі жарыстар сеніп тапсырылды. Алайда іште қиындықтар болатын. Мемлекет ақша бермей қою, тағысын тағы...
Айтпағым, бізде халықаралық ұйымдарда қанша өкіліміз отыр?
Қайбір жылы Азия жеңіл атлетика федерациясына өкіл сайлаймыз деп африкалық қыздарды сүйреп келген бір облысты басқарған өкіліміз болған. Ол не тіл білмейді, не халықаралық ұйымдармен жұмыс істемеген. Қазақстанда қолпаштауға үйреніп қалған өкіліміз дауыс беруде қырғыз өкіліне оңбай ұтылып еді (есіме түсіп кетті).
Көрінбейтін жұмыстардан ұтылғанымыз өз алдына, спортты министрлік, басқармалар деп бөліп тастауымыз өте үлкен қателік. Ешкім дамытқысы келмейді. Бір-біріне бағынбаса қайтіп есебін сұрайсыз?
Сіздің ойыңыз ше? Біз неден ұтылдық?
Фото: АР.
Дереккөз: Спорт журналисі Айдос Рымқұлдың Facebook-тегі парақшасы. Автордың рұқсатымен жарияланды.
ТАҚЫРЫПҚА ОЙ ҚОСЫП, ПІКІРІҢІЗБЕН БӨЛІСУ ҮШІН TELEGRAM КАНАЛЫМЫЗ БАР!