Қолдан жасалған қуыршақтың шынайы дарын иесіне тағзым етуін соншалықты әспеттедік
Бәрі бір дерттің залалы. Тым асқынып кеткен. Тірлігі түсініксіз жатжұрттықтарға бас ұруға, жағынуға даяр тұрамыз. Осыдан өмірдің жаңа пішіні пайда болды.
Жетістік! Бұл не? Елдің бәрін сорлатып, соның үшін мақтау естісең жетістік деген сол. Құрық бойламайтын қулығың болса мансабың аса түскені!
Жұлдыз болу? Шаршаған амарикалық актерді шынтағынан ұстап, ұзындығы Гинесс кітабына сұранып тұрған астаналық қызыл кілемнің үстімен жүріп өтсең қазақ көгіне жарқырап жанғаның! Урааа!
Ал, бірде табынушы қауым қаумалаған Стивен СИГАЛДЫҢ Шәкен АЙМАНОВ ескерткішіне иіліп, гүл шоғын қойғанының куәсі болдым. Денем түршікті: қолдан жасалған қуыршақтың Шынайы Дарын иесіне тағзым етуін соншалықты әспеттеп, «мынандай Ұлы тұлға біздің Шәкенді біледі екен ау!» дегендей теріміз сылынып түскенше алақан соқтық. Сұмдық!
Сыртан келген өмір үлгісі кеңірдегімізді қысып тастады. Әуелі киіміне қызығып, тұтылдық, одан кейін басымызбен жұтылдық. Танымал телеарналардағы ыздыйған жүргізушілердің болмысына еліктедік. Ойымызды голливуд кейіпкерлері жаулап алған, құлағымызды батыстың даңғазасы тұндырған.
Балаларымыз: «Вау!» деп сөйлейді. Ал, СМС тарда «Ок» деп, жауап жазамыз. Түгіміз қалмады. Батыстың «жаулап аламын» деген жаман ниетіне қалқан ететін ештеңеміз жоқ. Мәдениетіміз үшін болған майданда ойсырай жеңілуіміз опық жегізуде.
«Біздікі. Атадан қалған» деген түсініктерден «тазарып», сатқындық жасадық. Ал, қарттар ескертпеді. «Сақтап қалайық!» – деп аса алқына да қойған жоқ ақсақалдарымыз. Олар әлі күнге өз ойындарымен әлек.
Аударған Серік Әбікен