Бес уақыт намазын оқып жүргенімен, арасында жүздетіп алатын
Бір қарағанда күлкілі көрінгенімен, бұл әңгіме барып тұрған имансыздықтың көрінісі. Гогольдің тілімен айтсақ: «Атаңның басына күлесің бе? Өзіңе өзің күлесің.» —дегенге саяды.
Кеңес үкіметінің жаңа ыдырап, есеңгіреп барып есімізді жиып, енді ғана ата дәстүріміз бен ата дінімізге қайта оралып жатқан тұста Ұзынарық деген ауылдан имам сайлау керек болып, ыңғайлы кандидатура табылмай тығырыққа тірелген сол ауылдың адамдары көп ойланып жатпастан жұмыссыз жүрген Сәдібек деген жігітті имам етіп сайлап жіберіпті. Кеңес дәуірінің көп жігітінің бірі боп жүрген ол байғұс, обалы не керек тырысып-ақ бағыпты. Дәретін алып, намазын оқып, мұсылманшылық шарттарын барынша берік сақтап, үстіне ақ шапанын киіп, жұртқа уағыз айтып, өзін мүлде жаңа қырынан көрсетіп, елді сүйсіндіріп-ақ тастапты. Күні кеше өздерімен бірге жартылатып алып, жалғанды жалпағынан басып жүретін жігіттің мына түрін көріп достары өз көздеріне өздері сенбей аң-таң болысыпты. Кейбіреулері оған еліктеп бұрынғы жаман әдеттерінен арыла бастапты. Біреулері: Е, өзімізге сыры мәлім Сәдібек емес пе? Қашанға дейін шыдайтынын көрерміз десіпті.
Айтса айтқандай-ақ ескі әдетін тастай алмаған Сәкең анда-санда ешкімге білдірмей жасырын жүздетіп алып, исі өткірлеу басытқы жеп, адамдармен алысырақ тұрып, азырақ сөйлесіп онысын сездірмей-ақ жүрген екен. Уақыт өте келе құлқынына ие бола алмай жұма намазға да көзі кілмиіп келетінді шығарыпты. Бір емес, екі емес, мұнысы жиілеп бара жатқан соң ауылдың үлкендері ортаға алып қатты ренжіпті.
—Айналайын-ау өліп бара жатсаң үйіңде іш атауыңды. Жұма намазға бұлай келгеніңді ендігәрі көрмейтін болайық. Сол құрғырды мүлде қойып кетсең жүдә жақсы болар еді. Қойсаңшы,—десіпті.
—Қойып-ақ жүргем... —деп күмілжитін көрінеді Сәдібек,
—Не боп қалды? Біреу зорлап аузыңа құйды ма сенің?
—Облыстан Бас имам келіп қалып...
Фото: uralskweek.kz
